To jest dla nas ważne!

W naszej placówce ważny jest czas na zabawę. Robimy prace plastyczne i eksperymenty naukowe, ale tych zadań jest mniej niż okazji do swobodnego zawierania przyjaźni, kreatywnego tworzenia, rozwijania wyobraźni i rozładowania energii.

Wychodzimy na dwór w każdą pogodę (sprawdzamy czystość powietrza). Prosimy o przynoszenie ubrań dostosowanych do pogody np. kaloszy, spodni przeciwdeszczowych, czapek i chust na głowę.

Chcemy pokazywać dzieciom, jak ciekawa jest nauka, sztuka i przyroda. Dlatego dbamy, żeby zajęcia były ciekawe. Akceptujemy, że dziecko może nie wziąć udziału w którychś zajęciach – nie zmuszamy do tego i nie dajemy pieczątek/naklejek.

Słuchamy tego, co mówią i czego potrzebują dzieci. Gdy czegoś nie potrafią, pomagamy im się tego nauczyć zamiast karać i strofować. Czasami nauka tego, jak nie wyrywać zabawek albo czekać na swoją kolej wymaga czasu – Twoja cierpliwość bardzo nas wspiera. Używamy i uczymy języka osobistego, nazywania i wyrażania emocji oraz potrzeb, komunikowania swoich granic.

Zależy nam, żeby dzieci czuły się bezpiecznie. Prowadzimy stopniową adaptację, najpierw w obecności rodziców, której tempo dostosowujemy do potrzeb. Aby móc skupić się na dziecku i ułatwić nam start, adaptujemy dzieci w odstępie czasowym (nie wszyscy w jednym momencie). To ważne, żeby zaplanować nieco więcej czasu na adaptację. Staramy się, by dziecku towarzyszyła tylko jedna Pani.

Wiemy, że rodzice to najlepsi eksperci w sprawie swoich dzieci. Z chęcią wysłuchamy Państwa doświadczeń. Staramy się zadbać o bycie w kontakcie: wysyłamy zdjęcia, opowiadamy o dzieciach i ich dniu, a także chcielibyśmy wiedzieć co i nich słychać gdy są w domu. Jesteśmy otwarci na pytania i uwagi.

Rozwój jest dla nas ważny. Korzystamy z licznych szkoleń oraz wsparcia logopedy i psychologa. Pracujemy w duchu Rodzicielstwa Bliskości, Porozumienia bez Przemocy i teorii więzi Bowlby’ego. Dlatego staramy się zapewnić stałość i dostępność opiekunów, a także podążać za potrzebami i rozwojem dzieci.

Postrzegamy edukację jako proces, a nie efekt. Dajemy sobie i dzieciom prawo do błędów i niewiedzy. Uczymy się od rodziców i dzieci. Traktujemy różnorodność jako zasób. Głęboko wierzymy, że rodzice, dzieci i opiekunowie robią najlepiej, jak potrafią w danej chwili.